Continúa a rehabilitación do Muíño de Olga
Os traballos para a rehabilitación do azud e do Muíño de Olga, no río Miño ao seu paso pola cidade de Lugo, continúan cumprindo os prazos previstos e, tras o minucioso traslado de miles de exemplares das especies Potomida littoralis e Unio delphinus, iníciase o proceso de construción dun paso de peixes naturalizado que permita a migración dos peixes a través do dique fluvial. A Confederación Hidrográfica do Miño-Sil (CHMS) puxo en valor a eficacia do mecanismo, deseñado e simulado previamente.
O paso de peixes naturalizado proxectado, de 8 metros de ancho, salvará a diferenza de cota entre a cabeza do represa (362,40 m.) e o fondo do leito ao seu pé (360,50 m.). O sistema está deseñado segundo os manuais e traballos de investigación máis novos na disciplina, desenvolvidos pola E.T.S. Enxeñería de Montes, Forestal e do Medio Natural da Universidade Politécnica de Madrid. Este tipo de estrutura evolucionou e testouse nos últimos anos grazas aos traballos dos grupos de investigación da Universidade Politécnica de Madrid.
Presenta como principal vantaxe o feito de proporcionar un gradiente de velocidades adecuado para permitir o paso de todas as clases de talla das especies obxectivo: a troita común (Salmo trutta) e a boga (Pseudochondrostoma duriense). A rampla de fluxo ascendente que se vai a comezar a executar permitirá ademais os movementos de dispersión doutras especies con menores requirimentos migratorios, pero que poden estar presentes no tramo.
Así, vai facilitar os movementos en descenso, tan importantes como os de ascenso, pero aos que tradicionalmente se lles outorgou menor atención. É por todo iso que desde a CHMS subliñan a importancia e idoneidade da estrutura. O seu presidente, José Antonio Quiroga, afirma que “este sistema de migración de peixes será unha das instalacións máis eficientes deste tipo que se fixeron ata o de agora”. Ademais, en base aos informes dos técnicos, destaca que a rampla será “extremadamente eficaz” e “facilitará a viaxe polo curso do río tanto aos 'Usain Bolt' dos peixes como aos máis atrasados”.
Os estudos previos recollen que para asegurar que o paso sexa efectivo, debe ser facilmente identificable polos peixes, para o que hai que provocar un “efecto chamada” na corrente principal, que no caso do represa Acea de Olga efectuarase no seu extremo superior, na marxe dereita do Miño. Deste xeito, deseñouse a súa construción aproveitando a zona de rotura do represa. En canto ás súas características arquitectónicas, o paso de peixes contará con muros laterais de lousa, respectando o material e a tipoloxía construtiva orixinal.
Así mesmo, estará distribuída mediante estanques sucesivos con separacións transversais. O acabado do leito da escala de peixes será realizada buscando a menor rugosidade de maneira que se eviten danos por rozamento á ictiofauna. A construción do dispositivo chega despois de crear un recinto illado no Miño, tras desviar o fluxo de auga do leito pola outra marxe. Desde esta zona, procederase ao desenvolvemento das obras, primeiro do paso de peixes naturalizado e, a continuación, de rehabilitación do represa propiamente devandito.